Jan Szklarz

Jan Szklarz urodził się 3 lipca 1911 roku we wsi Korabniki koło Skawiny. W kilka miesięcy później jego rodzina przeniosła się do Palczowic, gdzie jego ojciec otrzymał pracę zarządcy w majątku hrabiego Potockiego.  Uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Zatorze. Był zdolnym uczniem i w czasie wakacji udzielał korepetycji. Rodzice usilnie namawiani i przekonywani przez kierownika szkoły w Zatorze – pana Józefa Dzioba – zdecydowali się posłać syna do Seminarium Nauczycielskiego w Białej. Po ukończeniu  nauki w 1931 r. został skierowany do Brzeszcz, by odbyć tam roczną bezpłatną praktykę nauczycielską.  Wówczas wstąpił w szeregi Związku Nauczycielstwa Polskiego. Podczas praktyk utrzymywał się z korepetycji udzielanych w bogatych domach, korzystał także z pomocy  finansowej rodziny. Po jej ukończeniu został przeniesiony do Grzechyni na stanowisko nauczyciela, a stąd, po roku pracy, do Zawoi. W grudniu 1934 roku zdał egzamin kwalifikacyjny i został mianowany nauczycielem stałym. W niedługim czasie założył rodzinę.

Pracując w Zawoi rozpoczął działalność społeczną i polityczną. Czynnie uczestniczył  w pracy Koła Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici”. Inspirowany przez kierownika szkoły Stanisława Komudę zaangażował się w pracę polityczną.  Na zgromadzeniach, zebraniach i wiecach organizowanych  w tamtym środowisku wygłaszał przemówienia przepojone patriotyzmem. Zawojanie żegnali Go z żalem, gdy w 1935 roku przeniósł się wraz z żoną i synem Stefanem do Graboszyc, by tu objąć stanowisko kierownika szkoły podstawowej.

Powrót na Ziemię Zatorską

 Nieomal od pierwszego dnia włączył się  w nurt działalności społecznej. Zorganizował w Graboszycach Koło Młodzieży Wiejskiej „Wici”. Założył też teatr  amatorski, który pod jego kierownictwem przygotowywał i wystawiał wiele sztuk przyjmowanych z aplauzem przez mieszkańców Graboszyc. Ta działalność zapewniła mu autorytet oraz szacunek. Mieszkańcy zwracali się do Niego z różnymi sprawami, otrzymując pomoc, poradę, dobre słowo. Korzystał z każdej okazji, aby w gorących słowach buddzie patriotyzm u mieszkańców Zatroszczyzny. Mimo prowadzenia działalności politycznej, nie należał do żadnej partii.

W obliczu wojny

Jan Szklarz współorganizował patriotyczną manifestację w czasie dożynek
w Palczowicach, które odbyły się pod Kopcem Grunwaldzkim 27.sierpnia 1939 r. Po wojnie o tej manifestacji prasa pisała: „rzesze chłopów na dożynkach w Palczowicach (…) pokazały swój wysoki poziom świadomości społecznej i patriotyzmu”. „Nastrój patriotyczny na dożynkach w Palczowicach pod Zatorem podkreślał Kopiec Grunwaldzki, którego rozlegały się słowa wzywające do przygotowania obrony przed nawałą germańską, dla której barierą powinien być każdy róg polskiego domu”. Autorem tych słów był właśnie Jan Szklarz. Na początku wojny, we wrześniu 1939 r., zgodnie z nakazem ewakuacji Jan Szklarz opuścił Graboszyc, by dostać się na terenie nieobjęte działaniami wojennymi, jednak po  kilku tygodniach powrócił do domu. W międzyczasie zajęcia lekcyjne prowadziła Jego żona – Zofia Szklarzowa. Po powrocie kontynuował pracę  szkole w formie dozwolonej przez okupanta.

Aresztowanie i obóz w Mauthausen

Okupant nie darował Janowi Szklarzowi patriotycznej postawy, z jakiej by znany na Ziemi Zatorskiej, nie darował nawoływania do obrony w przeddzień wybuchu II wojny światowej. 27. kwietnia 1940 r. został aresztowany podczas zajęć lekcyjnych.  Nie miał nawet możliwości pożegnania się z żoną synami. Osadzono Go w obozie przejściowym w Bielsku. W następnych dniach wraz z innymi aresztowanymi został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen w pobliżu Linzu. Obóz Mauthausen cechował się szczególnie ciężkimi warunkami, zwłaszcza dla więźniów pracujących w pobliskich kamieniołomach. Filia obozu było Gusen, gdzie więziono Polaków, zatrudniając ich przy budowie podziemnych zakładów zbrojeniowych. Ta właśnie przebywał Jan Szklarz. W tych trudnych warunkach konieczna była wzajemna pomoc współtowarzyszy niedoli. Jan Szklarz został członkiem grupy samopomocy. Nie na długo jednak, gdyż 7.marca 1941r. zakończył swe młode życie.

VIII edycja konkursu „Epizody z najnowszej historii Polski w komiksie”

      Komisja Konkursowa oceniająca prace w konkursie „Epizody z najnowszej historii Polski w komiksie”, organizowanym przez Biuro Edukacji Narodowej IPN w Warszawie pod patronatem Ministra Edukacji Narodowej, dokonała oceny prac i przyznała równorzędne tytuły laureatów w każdej z trzech grup wiekowych.

W kategorii 11 – 13 lat nagrodzone zostały nasze uczennice:

Zuzanna Balonek, Amelia Kulawik, Nasz Patron – cichy Bohater,